Pazar günü yaşanan şiddetli yağmur, bir İzmit sakininin 53 yıl öncesine, 1972 yılına yaptığı bir yolculuğu hatırlamasına neden oldu. O dönemde yeni gelişmekte olan Bulvar semtinde, Anıtpark henüz sazlık bir gölken, yağmur o kadar şiddetliydi ki, üç arkadaş okula sandalla gitmek zorunda kaldılar.
Geçmişin Yağmurları ve Günümüz
Yaşlı adam, o yıllarda sıkça yaşanan bu tür sağanak yağışları hatırlayarak, geçtiğimiz pazar günkü yağmurun kendisine geçmişini hatırlattığını belirtti. 53 yılını İzmit'te geçiren kişi, aslen Kırklareli-Vize'den olup, zaman zaman kökeni hakkında sorular aldığını dile getirdi.
Ait Olma Duygusu
Kendini nereye ait hissettiğinin önemli olduğunu vurgulayan yaşlı adam, biyolojik olarak doğduğu yere ait olsa da, Trakya'daki kökenine kıyasla İzmit'te kendini daha çok evinde hissettiğini açıkladı. Trakya'daki tanıdık sokaklara rağmen, insanları tanımakta zorlanırken, İzmit'te yabancılaşmadığını belirtti.
İzmit'in Nüfusu ve Sosyolojik Değişim
İzmit'e geldiğinde şehrin nüfusunun altmış bin civarında olduğunu belirten yaşlı adam, bugün iki milyon civarında olan nüfusun en az bir milyonunun kendisi gibi farklı yerlerde doğup İzmit'te yaşayanlardan oluştuğunu tahmin etti. Bu durumun sebebi olarak ekonomik faktörleri, yani bölgesel gelişmişlik ve iş imkanlarını gösterdi.
Plansız Kentleşmenin Sonuçları
Ülke genelinde planlı bir kentleşme politikasının olmamasının, bugünkü sorunlu kentsel alanların oluşmasına neden olduğunu savundu. Plansız kentleşmenin, insanların ruhsuz beton yığınlarında yaşamasına ve ilerleyen yaşlarda sakin bir yerde yaşama hayalleri kurmasına yol açtığını belirtti. Ancak bu hayalin gerçekleşmesinin bile yeni sorunlar doğurabileceğini, ait olma duygusunun yaşla birlikte daha da önemli hale geldiğini ekledi.
Ait Olma ve Plansız Kentleşme
Sonuç olarak, yaşlı adam kendi deneyimleri üzerinden, plansız kentleşmenin sosyolojik dengesizliğine dikkat çekti ve bu konuda düşüncelerin paylaşılmasını istedi. Yaşadığı deneyimlerin, ülke genelinde yaşanan bir durumun özel bir örneği olduğunu düşünüyor.
